
Yazar : Psikolog Mine Sütcü
Psikoloji
Saldırganlık İçeren Oyuncaklar
Çocukların silahla oynayıp oynanamamaları konusunda çok farklı düşünceler vardır. Fakat savaş oyunlarının gerçek hayat agresyonuna yol açmasıyla ilgili belirgin hiçbir kanıt yoktur. Bununla birlikte ebeveynlerden gelen aşırı tepkilerin çocukların o konuya karşı ilgilerini daha fazla artırdığını görüyoruz.
Çocuklar pek çok farklı kimliği denedikleri hayali oyunlar ile kendilerini keşfediyorlar. Bazen bir erkek çocuğunun makyaj malzemeleriyle oynaması, bazen elinde silahla ateş edip "ben öldüm" demesi ebeveynin kontrol etmesi gereken bir durum değildir.
Hayali oyun ile çocuk, dürtü kontrolü, sembolik düşünme ve başkalarının penceresinden görme gibi bir çok beceri kazanıyor.
Çocukluk pek çok güçsüzlükle dolu bir dönemdir. Silah, kılıç bazen çocuk için kontrolü simgeliyor olabilir. Çocuk oyunla güç kazanır, olayları anlamlandırmaya çalışır. Ebeveynler, "Neden okulda olanları hiç anlatmıyor bu çocuk" der genelde. Aslınd çocuk oyunu ile anlatıyor yaşadıklarını.
Oyun ile çocuk korkularıyla başediyor. O silahla canavarları vururken, aslında savaştığı kendi korkuları olabiliyor. Belki karanlık korkusu, belki ebeveyninden ayrı kalma korkusu, belki de ölüm korkusu...
Agresif oyun ve agresif davranışı iyi ayırt etmek gerekir. Eğer çocuk agresif davranışlar gösterip başkalarının canını acıtıyorsa ozaman bir sorun olduğu düşünülür ve sebebi araştırılabilir.
Bırakalım çocuklar oyunlarını istedikleri gibi oynasınlar. Müdahale edilecek yer davranış mı yoksa oyun mu iyi düşünülmeli.
Uzm. Klinik Psikolog Mine SÜTCÜ